Een paar weken geleden bespraken we hoe de geschiedschrijving met enige regelmaat niet evenveel aandacht besteedt aan eenieder die in de oudheid leefde. Dit komt gedeeltelijk door de beperkingen die inherent zijn aan onze bronnen. Niet alleen behoorden de mensen die toentertijd konden schrijven vaak tot slechts bepaalde maatschappelijke groepen, maar het doet er ook toe voor wie en over wie zij konden kiezen om te schrijven binnen de grenzen van hun beroep en wereldbeeld. Daarnaast zijn er de wisselvalligheden van het lot wat betreft welke teksten per toeval werden bewaard en mettertijd herontdekt konden worden, alsmede wat betreft de teksten die gekopieerd bleven worden door de eeuwen heen.¹ Vanwege dergelijke factoren is het bijvoorbeeld moeilijk om meer te weten te komen over de levenservaringen van de meeste vrouwen in veel plaatsen en perioden.² Specifiek hun binnenwerelden zijn veelal niet bewaard gebleven in geschriften. Hoewel geleerden wel vooruitgang boeken op dit gebied voor diverse tijdperken en maatschappijen. Zoals in het monumentale Women of Babylon dat de assyrioloog Zainab Bahrani schreef.³ En er is één prominente vrouw uit de Anatolische oudheid die we best goed kunnen leren kennen. Een koningin wiens zorgzame houding geopenbaard wordt in zowel de publieke als de private documenten die haar betreffen: Puduḫepa van Hatti.

Lees verder De zorgzame koningin: Puduḫepa van Hatti →

Het wordt wel gezegd dat we in het tijdperk van reboots en remakes leven.¹ De aanpalende noodzaak om reeds populaire of anderszins bekende onderwerpen te vinden, leidt degenen die in de productie van onze visuele media werken vaak naar het verleden. Dientengevolge hebben veel historische figuren nu bijvoorbeeld een aantekening over hun verschijningen in de popcultuur op hun Wikipedia-pagina staan.² Maar men laat hier denk ik nog steeds kansen liggen, ook al betreffen die dan relatief minder beroemde personen en tijdperken. Zoals het bewind en de overige avonturen van de Hettietische monarch Šuppiluliuma I en zijn koninklijke nageslacht. Zij heersten in de veertiende en dertiende eeuw voor het begin van onze jaartelling over het Koninkrijk van de Hettieten, dat Anatolië en soms ook delen van Syrië besloeg.³ Deze mannen overzagen een periode met zoveel oorlogen, diplomatieke inspanningen en intriges, dat die niet zou misstaan in de tv-serie Game of Thrones. Stel je eens voor, er kwamen zelfs machinaties aan het hof van de Egyptische farao’s bij kijken!⁴ Dus beschouw dit als mijn open sollicitatie voor Hollywood terwijl ik jullie meeneem langs een overzicht van de beste serie die nooit gemaakt is: Krijgsheren van Hatti.

Lees verder Krijgsheren van Hatti: de beste televisieserie die nooit gemaakt is →