Het is zelden meeslepend wanneer mensen eindeloos over zichzelf praten. En hetzelfde geldt wellicht voor blogs. Ik ben daarom voornemens om het aantal huishoudelijke mededelingen op Bildungblocks tot een minimum te beperken. Maar één aspect van deze site behoeft uitleg, denk ik, en dit geeft mij gelijk de gelegenheid om jullie te vertellen over het spijkerschrift dat ooit in gebruik was in het oude Nabije Oosten. En degenen die al een tijdje meelezen, weten dat ik nooit een kans laat liggen om over het spijkerschrift te spreken! Dus, zonder verdere omhaal, volgt hier het al te lange relaas waarom het spijkerschriftteken ĜEŠTUG (𒉿) als het logo voor deze webpagina fungeert.

Lees verder Hoe het spijkerschriftteken ĜEŠTUG het logo voor Bildungblocks werd →

Twee weken geleden sprak ik over de indrukwekkende schaal en het epische gehalte van sommige van de teksten die ons uit de oudheid zijn overgeleverd. Maar niet elk oud document kan een Illias, een Gilgamesh Epos of een Mahābhārata zijn. En dat is eerlijk gezegd een behoorlijke opluchting. Want onze kennis over het menselijk bestaan in het verre verleden zou eronder lijden als we alleen maar dit soort teksten tot onze beschikking hadden.¹ Gelukkig hebben we ook geschriften uit die tijd die over bescheidener zaken handelen. En deze teksten kunnen net zoveel indruk maken op de moderne lezer als eender welk epos. Een bijzonder ontroerend voorbeeld is het onderwerp van dit blog: de Assyrische elegie.² In deze tekst lezen we het relaas van een overleden vrouw die vertelt over haar dood en die haar huidige bestaan in het hiernamaals beklaagt. Het is een prachtig werk dat ondanks zijn ouderdom nog steeds ál de emoties weet op te roepen met zijn overpeinzingen over liefde, sterfelijkheid en de onverschilligheid van het lot.

Lees verder De Assyrische elegie: Eén van de verdrietigste werken uit de Mesopotamische oudheid →