Categorie archieven: Methodologie

Wat de lacunes in de archieven uit de Renaissance ons kunnen vertellen over Florence

We kennen allemaal die ene scĂšne uit avonturenfilms. De charismatische ontdekkingsreiziger, eerbiedwaardige magiĂ«r of nieuwsgierige geheim agent – al of niet vergezeld van een verscheidenheid aan onverschrokken hulpjes en potentiĂ«le romantische partners – bezoekt een archief om een nieuwe aanwijzing te zoeken. En onvermijdelijk, hoewel zelden zonder grote inspanningen, duikt er inderdaad het verslag van een persoon uit het (verre) verleden op – het liefst een familielid of voorouder van een belangrijk personage – dat de exacte informatie bevat die men te weten moest komen.1 Zulke toevalligheden zijn misschien weleens nodig om een film op weg te hebben en vaak dienen ze thema’s omtrent familiebanden, samen leren werken en verantwoordelijk handelen. Maar als we trachten het verleden te begrijpen via daadwerkelijke archieven, leren we vaak net zoveel van wat de documenten en objecten daar ons niet vertellen als wat we er wel uit op kunnen maken. En dezelfde, weinig cinematografische benadering zal ons vandaag van dienst zijn om meer te weten te komen over de Italiaanse stad Florence tijdens de Europese Renaissance.

Lees verder Wat de lacunes in de archieven uit de Renaissance ons kunnen vertellen over Florence

Over kapotte linkjes en verloren kennis

Hedendaags wetenschappelijk onderzoek wordt voor een belangrijk deel geschraagd door toegang tot voorgaand werk, primaire bronnen en databases.1 Aangezien veel van deze bronnen in belangrijke mate via de computer geconsulteerd worden – als het al niet de voornaamste wijze is geworden – is het geen verrassing dat veel voetnoten verwijzen naar een webadres waarmee de lezer gelinkt wordt met een locatie in cyberspace.2 Dit heeft heeft natuurlijk ook zo zijn nadelen. Boeken en tijdschriften ruiken bijvoorbeeld oneindig veel beter dan een zwoegende harde schijf. En heb je ooit geprobeerd aantekeningen te pennen op een computerscherm? Je bent bijna onmiddellijk door het beschikbare oppervlak heen! Maar dit zijn niet de kwesties die we vandaag behandelen – hoezeer ze ook tot de verbeelding spreken. Waar we het wĂ©l over gaan hebben, is het potentiĂ«le verlies aan kennis als een link verandert wanneer er reeds geleerde verwijzingen met dat webadres erin zijn gepubliceerd. Tijdens de bespreking hiervan breng ik ook een aanverwant probleem voor het voetlicht: de situatie wanneer de informatie waarnaar verwezen wordt niet langer online beschikbaar is.

Lees verder Over kapotte linkjes en verloren kennis

Hoe één nieuw woord ons begrip van het Gilgamesj Epos verrijkte

Veel van onze huidige kennis is slechts voorlopig. Zeker waar het de geesteswetenschappen betreft kunnen we altijd nog nieuw bewijs vinden, frisse theorieĂ«n bedenken die leiden tot verhelderende interpretaties van ons onderzoeksmateriaal of gebruik maken van de vooruitgang in andere vakgebieden.1 En de nieuwbakken inzichten binnen de geesteswetenschappen die daaruit voortkomen, kunnen we vervolgens inzetten om nog meer nieuw bewijs te vinden, weerom fijnmaziger theorieĂ«n op te zetten en wetenschappers binnen andere velden op onze beurt bij te staan.2 Dat dit soort ontwikkelingen mogelijk zijn, betekent niet perse dat geleerden er eerst naast zaten – integendeel zelfs! Ons begrip kan ook verbreed of verrijkt worden. En de oorzaak voor zulk een verbreed of verrijkt begrip kan nogal mondain zijn. EĂ©n woord voldoet soms al! En aangezien we op dit blog meestal niet om woorden verlegen zitten, zullen we vandaag bespreken hoe een nieuw ontdekt woord van het Gilgamesj Epos zorgde voor een beter begrip van dit beroemde verhaal uit het West-AziĂ« van de oudheid.

Lees verder Hoe één nieuw woord ons begrip van het Gilgamesj Epos verrijkte

Een ode aan secundaire literatuur

Niemand kan alles leren. Niet alleen vanwege de beperkte opslag- en verwerkingscapaciteit van de interne hardware die men wel het menselijke brein noemt, maar ook omdat het voor de meesten van ons onmogelijk is om genoeg tijd en (betaalbare) leraren te vinden voor elk onderwerp.1 Als je deze ogenschijnlijk onoverkomelijke obstakels toch wilt trotseren om op een eindeloze ontdekkingsreis van kennis te gaan– iets wat mijn goedkeuring natuurlijk kan wegdragen – is het belangrijk om voldoende laagdrempelige ingangen te vinden voor nieuwe onderwerpen die buiten het bereik van je eerder genoten onderwijs en de vrijwillige kennisverwerving in je vrije tijd vallen. En hier bewijzen de twee specifieke genres van secundaire literatuur die ik vandaag wil bespreken hun nut.

Lees verder Een ode aan secundaire literatuur

Waar was Mesopotamië? Het nut van micro-ecologiën

Dat de meeste mensen niet doorlopend nadenken over de oorsprong en de regelmatig subtiel bijgestelde betekenissen van woorden uit hun dagelijkse taalgebruik – zeker als zij geen blogs schrijven voor andermans leesplezier – betekent niet dat dit geen nuttige activiteit is.1 Specifiek waar het geografische aanduidingen betreft die zo diep geworteld zijn dat we er amper nog over nadenken, zoals de Mediterraanse of Mesopotamische oudheid. Want het is interessant om uit te zoeken onder welke omstandigheden zulke grote gebieden gedurende zulke lange perioden terecht kunnen worden beschreven met één woord en wanneer dit juist belangrijke onderverdelingen en lokale ontwikkelingen verhult. Indien men bijvoorbeeld mensen hun verhouding tot hun directe leefomgeving bestudeert – of het daarbij nu gaat om ideologie, economie of enig ander aandachtspunt – kan het lonen om vanzelfsprekend lijkende geografische gebieden onder te verdelen in zogenoemde micro-ecologiĂ«n.2 Het is dit handige methodologische concept dat ik vandaag met jullie wil bespreken. En doorheen die bespreking komen we ook nog eens achter de herkomst van de benaming ‘Mesopotamië’ en enkele van de belangrijkste ecologische verschillen binnen deze uitgestrekte regio in de oudheid.

Lees verder Waar was Mesopotamië? Het nut van micro-ecologiën

De thema’s van mijn favoriete computerspellen van 2024

Nadat we vorige week mijn twintig favoriete albums van het vorige kalenderjaar bespraken, hebben we het deze week over drie computerspellen die uitkwamen in 2024 en die de lezers van dit blog stellig zullen interesseren. Want de thema’s die dit digitale entertainment schragen, bieden – hoop ik – een nieuw perspectief op enkele onderwerpen die reeds eerder aan de orde kwamen op Bildungblocks. Dit zijn ook, naar mijn mening, de beste computerspellen van het afgelopen jaar. De hiernavolgende opsomming kan daarom ook dienst doen als een lijst met mijn favoriete computerspellen van 2024.

Lees verder De thema’s van mijn favoriete computerspellen van 2024

Wetenschap als kunst

Wetenschap, van de uitgekiende natuurkundige experimenten tot de inzichtrijke studies die ze bij geesteswetenschappen doen, is op zeer uiteenlopende manieren beschreven sinds we deze belangrijke menselijke activiteit ook zelf als studieobject zijn gaan behandelen.1 Om twee veelgeprezen voorbeelden te noemen: aan het begin van de twintigste eeuw schilderde Max Weber de wetenschap af als een roeping en enkele decennia later veranderde Thomas Kuhn ons begrip van wetenschappelijke ontwikkelingen voorgoed door deze te kenschetsen als het afdanken en omarmen van verschillende paradigma’s, in plaats van een gestadige vooruitgang richting een vastomlijnd doel dat amper verandert.2 Voor zulke grootse theorieĂ«n over het najagen van kennis op systematische wijze binnen gemeenschappen van toegewijde geleerden en onderzoekers zijn altijd wel verdedigers en critici te vinden. En net zoals met de meeste gedurfde ideeĂ«n kunnen we vele nuanceringen aanbrengen.3 Dit is wellicht ook gedeeltelijk wat de werken van denkers als Weber en Kuhn hun blijvende bekendheid heeft verleend, dat we eindeloos kunnen doorgaan met ze bediscussiĂ«ren. Maar vandaag gaan we het hebben over een aanpalend idee dat minder beroemd is, dat van wetenschap als een stijl of zelfs een kunst.

Lees verder Wetenschap als kunst

A.I. en assyriologie

Onderzoek doen in de Assyriologie is niet alleen een intellectuele vreugde, het kan ook een oefening in dito verdriet zijn. Dat laatste zal wellicht als een verbazing komen voor degenen die al een aantal van mijn vrolijke blogs over de fascinerende wereld van het oude Nabije Oosten hebben gelezen. Het zit als volgt: hoewel wij heel veel nuttige bronnen hebben gevonden waaruit we veel te weten zijn gekomen, ontbreekt er nog steeds een hoop essentiĂ«le informatie.1 Als men bijvoorbeeld de op verhalen gerichte methodologieĂ«n van de ecologische geesteswetenschappen wil inzetten om te onderzoeken hoe mensen vroeger met de natuur omgingen, dan zijn er wel wat verhalen nodig.2 Wanneer zulke specifieke bronnen mettertijd verloren zijn gegaan, zoals het geval lijkt te zijn met het oude Elam – grofweg het zuidwesten en oosten van het huidige Iran – dan is het toepassen van zulke methodologieĂ«n schier onmogelijk.3 Maar laat ons niet tot wanhoop vervallen! Want er zijn waarschijnlijk nog immer  kleitabletten en soortgelijke documenten te vinden in tot nu toe onontdekte archeologische vindplaatsen. En daarnaast liggen er nog duizenden ongelezen fragmenten van kleitabletten, papyri en andere media in archieven te verstoffen, die wellicht al niet meer bestudeerd zijn sinds zij uit de grond werden gehaald. Deze laatste geruststelling komt echter met wat haken en ogen, aangezien er tot op heden simpelweg niet genoeg gespecialiseerde geleerden zijn geweest om al deze documenten te onderzoeken – als zij ĂŒberhaupt gelezen kunnen worden.4 Maar wat dat betreft is er ook goed nieuws: A.I., dat wil zeggen artificiĂ«le of kunstmatige intelligentie, kan ons hierbij helpen! Of toch niet?

Lees verder A.I. en assyriologie

De gelaagdheid van wetenschappelijke integriteit

Het belang van wetenschappelijke integriteit schijnt op het eerste gezicht overduidelijk en ongecompliceerd Je moet simpelweg geen fraude of plagiaat plegen en degenen die bij je onderzoek betrokken zijn dien je goed te behandelen, of dit nu dieren, mensen of antieke kleitabletten zijn.1 Toch? Maar toen ik zelf nog een aanstormende jonge onderzoeker was, in de tijd dat men zich afvroeg of die hele gloeilampenhype een blijvertje zou zijn, werd ik gegrepen door enkele van de meer intrigerende aspecten van deze noodzakelijke steunbeer van elke academische onderneming. Want tijdens een seminar over dit onderwerp werden er opmerkelijke en hartverscheurende anekdotes van over de hele wereld verteld en bleek dat er nog veel fascinerende vragen waren die men hieromtrent kan stellen. Vragen die niet snel een antwoord zullen krijgen dat alle morele intuĂŻties bevredigd. En vandaag zullen wij samen enkele van deze verhalen tot ons nemen en aantal van deze vragen bespreken.

Lees verder De gelaagdheid van wetenschappelijke integriteit